I'm back baby!

Een bijzonder goedemiddag aan iedereen die nog over is van hen die nu meer dan 9 maanden geleden begonnen mijn reisperikelen te volgen,

Dit was het dan, het zit erop, over met de pret. Ik ben terug waar ik begon, London. Daar zit ik nu in Bloomsbury park met een heerlijk zomerzonnetje in mijn gezicht eens rustig terug te denken aan wat ik het afgelopen jaar, sinds ik mijn studie tijdelijk stop zette, allemaal heb gedaan. Dan maakt dit dus een soort terugblik, overdenksel zo u wil, over wat ik zoal gedaan, gezien en geleerd heb en dat bouwt natuurlijk allemaal op de premisse dat dat op zich interessant, belangrijk, wie weet zelfs amuserend is. Voor wie van de mening is aangedaan dat dit maar pretentieus, lichtelijk narcistisch of gewoon verspilde tijd en moeite is, heeft wellicht gelijk maar kan dan misschien maar beter het lezen staken. Dit is natuurlijk altijd waar, maar het kan maar gezegd zijn.

Allereerst even een snelle samenvatting van wat ik nog gedaan heb in Maleisië en Thailand: Eerst dus Kuala Lumpur, meeste culturele bezigheid; bezoeken van nationale moskee en het islamitisch museum. Heb leren windsurfen in Cherating, een rustig kustplaatsje aan de oostkust. Toen beter leren duiken en gewoon gedoken in Pulau Perhentian, verder een tropisch paradijs waar je naast goed kunt uitzieken als het nodig is ook geweldig kunt ontspannen na een potje beachvolley met een waterpijpje op het strand. Vervolgens Kota Bahru, een van de meest Maleisische steden, dat betekent veel moslims en moslima's, typisch eten en toch bijzonder sfeertje in de stad, moeilijk te omschrijven. Rondgewandeld door 's werelds oudste regenwoud hoewel de reis met jungletrein en boot ernaar toe meer de moeite waard waren. Vandaar terug naar Kuala Lumpur en met de trein en bus naar het noorden. Nog wat plaatsjes aangedaan op de weg naar Bangkok wat eigenlijk de enige plek was die ik in Thailand echt gezien heb. Het geld was op, de tijd was daar om naar huis te gaan en dus moet ik nog een keer terug naar zuid-oost Azië om eigenlijk alles ten noorden van Maleisië te zien, wat ik echt nog een keer wil doen. Ik bangkok heb ik eigenlijk voornamelijk gewinkeld, nieuwe laptop, telefoontje, wat kleren, een nieuw pak laten maken en zo hier en daar wat snuisterijen, het is gewoon echt niet duur daar. Verder natuurlijk nog wel het paleis bezocht, aantal tempels, Thaise massage gehad (de legitieme soort) in een Boeddhistische tempel en beetje in tuk-tuk door de stad geracet (waarom hebben wij geen tuk-tuks?). Meest opvallende moment: iedereen die rechtstaat in de bioscoop als er een comercial draait ter meerdere ere en glorie van de koning. Schijnt echt een toffe peer te zijn, als je namelijk ooit iets anders beweert kijk je tegen serieuze celstraffen aan. Toch maf, ben je koning is je zelfvertrouwen of eigenwaarde nog... oe misschien moet ik die zin wel niet afmaken. En nu lig ik dus in mijn Engelse parkje. Kort verslagje he? Ach heb eigenlijk nog wel tijd wat meer te typen per slot van rekening is dit mijn laatste verhaal en ben ik het schrijven stiekem best leuk gaan vinden.

Goed, niets vermoedend over straat lopend in Kuala Lumpur werd ik opeens aangesproken door een lichtelijk bijzondere Maleisische jongen. Het feit dat zijn engels meer dan middelmatig was plaatste hem sowieso al in een minderheid in dit land, maar dat hij een westerling zomaar aansprak zonder de wil hem iets aan de man te brengen maakte van hem een voor mij bijna unieke ervaring. Na de eerste gebruikelijke vragen die ik aanvankelijk werkelijk ontelbaar vaak heb beantwoord; What your name? Where you from? How long you here for? (waar 'here' nimmer is gedefinieerd) had hij opeens nog meer vragen en leek ook nog eens oprecht geïnteresseerd. Aanvankelijk was ik natuurlijk nogal sceptisch want zowel mijn westerse opvoeding als mijn ervaringen aan de andere kant van de wereld hebben mij geleerd dat niemand op straat zomaar je vriend wil zijn (aan de ene kant van de globe leeft iedereen tussen zijn eigen oren/iPod-dopjes, aan de andere kant zien ze gewoon een wandelend dollarteken) hoe dan ook, deze kerel wilde gewoon weten wat ik deed en waarom dus zijn we kop thee gaan drinken. Nee ik ben geen mietje geworden, 't was dan wel 's avonds maar hij was Maleis, dus Moslim, en daarom zat een biertje er simpelweg niet in. Enfin, zo aan de thee werden zijn vragen steeds indringender, niet eng of zo, gewoon wat persoonlijker maar wel erg willekeurig en hak op de tak. Waar ben je geweest? - Beschrijf jezelf in 3 woorden. - Geloof je in god? - Waarom ben je op reis? - Wat doe je thuis? - Wat denk je hier en op reis te vinden? Etcetera etcetera, voor mij was het desondanks wel leuk en de moeite waard omdat hij tussen het vragenvuur door vanalles vertelde over hoe hij zijn land, cultuur en geloof zag en voor hem was het leuk omdat ik niet te beroerd was te proberen eerlijk antwoord te geven. Uiteindelijk had ik nog een uitnodiging voor een Islamitisch familie feest in zijn ouderlijk huis waar ik misschien nog wel graag heen was gegaan ware het niet dat ik week later gestrand was aan andere kant van het land. Goed ziek, hoofdpijn en 40 graden koorts voor paar dagen, maar dat is weinig boeiend nog relevant, ik vertelde dit omdat sommige van zijn vragen, hoewel ze voor een tot dan toe wildvreemde lichtelijk misplaatst voelden, me toch wel aan het denken zette, nou ja voor eventjes dan.

Waarom was ik eigenlijk op reis? Soms denk ik wel eens dat de meerderheid van de reizigers met een soort doel of ideaal voor ogen van huis gaat. Maar vind je je weer in een uitgaansgezelschap onderleiding van wat Ierse drankverslaafden, op zich een redelijk zwaar pleonasme, en dan heb ik weer zoiets van, 'volgens mij doet iedereen maar wat'. Alleen waar was ik mee bezig? Het stereotyp van de reiziger 'op zoek naar zichzelf' is toch een beetje zielig en anders gewoon leuk voor grappen. Maar de 18-jarige die niet verder komt dan het 4 maanden kei hard op een zuipen zetten in Australië kan toch eigenlijk ook weinig respect wegdragen. Ik heb me geprobeerd een beetje daartussen te manoeuvreren maar niet echt met een idee van wat ik nou wou of wilde (ik weet nooit welke het is). Toen ik een jaar geleden begon met geld verdienen om op reis te gaan was dat eigenlijk voornamelijk gemotiveerd uit de gedachte dat ik 'zoiets toch eens in mijn leven wilde doen' gecombineerd met de presumptie dat dit dan de juiste, wellicht enige tijd in mijn leven hiervoor zou zijn. Maar 'zoiets' kan men toch moeilijk een concreet plan noemen. Langzaamaan kreeg het heel lichtelijk vorm door gedachten als 'nee, Australië is maar cliche' en 'een echte wereldreis zou wel cool zijn', toen kreeg Zuid-Amerika opeens een soort aantrekkingskracht versterkt door het idee dat Spaans leren toch ook wel boeiend, een uitdaging en de moeite zou kunnen zijn. Langzaamaan is het allemaal wel iets concreter geworden en gaandeweg had ik gelukkig nooit moeite weer een volgend plan in te vullen, ik heb me in ieder geval nooit verveeld. Toegegeven, ik had natuurlijk niet helemaal niets gepland, ik ging tenslotte vrijwilligerswerk doen in Peru, achteraf een erg leuke tijd gehad en mooie ervaring. Klinkt natuurlijk mooi, 'vrijwilligerswerk', maar voor wie doen wij dat nu echt? Het idee dat echt en puur altruisme voorkomt bij welke vorm van menselijk leven dan ook ging bij mij lang geleden het raam uit maar toch is al dat vrijwilligerswerk-toerisme erg interessant? Waren we daar nu allemaal als wereldverbeteraars aan het werk of is het gewoon een andere vorm van toeristen vermaken? Steeds meer mensen willen wat invulling of 'zin' aan hun reis geven en dan ontstaan er dus bedrijfjes die aan deze nood voldoen. De meeste gaan naar deze projecten met de beste intenties en het is dan ook zeker geen slechte daad, maar een feit is ook dat er (voor locale begrippen) flink betaald wordt en waar dat geld nu precies heen gaat is toch niet altijd even duidelijk. Het zou je vergeven worden als je dacht dat vrijwilligerswerk in de 3e wereld zwaar en moeilijk werk was waarbij alle financiële middelen en verrichte arbeid direct bij de hulpbehoevenden terecht kwam. Tegenwoordig is het echter ook een ervaring die makkelijk toegankelijk wordt gemaakt voor het grote publiek omdat er vraag naar is en het goed te verkopen valt.

Goed, terug naar de Maleisiër en zijn 1001 vragen. Wat heb je nou geleerd op reis? Want ik zat toch wel te beweren dat het je zeker wijzer maakt, reizen. Het is niet dat je nu een volledig bescheiden mens wordt als je maar genoeg echte armoede ziet. Of dat je opeens al je westerse luxe aan de kant zet als je ziet dat het leven zonder ook gewoon doorgaat. Ik niet in ieder geval, net als al die vrijheid van het reizen geen hippie van me heeft gemaakt die niet meer terug naar studie wil, in tegendeel zelfs. Daarnaast heb ik net een nieuwe laptop gekocht, kost ongeveer duizend euro, dan durf ik ook nog te denken dat ik een goede deal heb gevonden om er vervolgens erg blij mee te zijn, had ik volgens unicef ook 3000 kinderen voor kunnen inenten tegen de mazelen. Dus of ik nou een béter mens ben geworden? Toch blijft er wel een gevoel over dat ik naast een hoop ervaringen, verhalen en foto's ook iets anders rijker ben, een soort levenservaring of wereldwijsheid. Oe, ik haat hoe pretentieus dit klinkt, maar geloof me dat is geheel niet mijn bedoeling, ik wil meer zeggen dat het ten zeerste aan te bevelen is er gewoon een keer tussenuit te gaan en voor langere tijd in een geheel andere omgeving en wereld te zijn. Eigenlijk zou iedereen het een keer moeten doen, al kunnen we heel blij zijn dat dat niet het geval is, het is namelijk op te veel plekken al veel te druk met toeristen. Op veel plekken is het trouwens überhaupt veel te druk, met of zonder die toeristen, wat voor mij nog maar eens heeft bevestigd wat ik eigenlijk al wist: we hebben te veel mensen op deze aardkloot en dat is zo'n beetje de oorzaak van alle problemen die we hebben. Ik ben in te veel steden geweest waar zo veel mensen wonen dat er hele delen van de samenleving kunnen leven van het afval van de rest, zij het karton, plastic flessen of gewoon etensresten uit de vuilnisbak. Al die mensen bij elkaar zorgen voor een verschrikkelijk competitieve omgeving die op zijn beurt stress uitoefent op alles daarin. Voor mij was het dan ook geen wonder dat de meeste relaxe omgeving waar ik ben geweest, Nieuw-Zeeland was, met iets meer 'lebensraum' gaat alles net wat minder gehaast en zolang iedereen een beetje zijn eigen ruimte heeft, ontstaan er een stuk minder problemen als hij eens in die van een ander komt. Hoewel ik dus nog een paar dagen goed ziek ben geweest denk ik niet dat het de swine-flu was maar als ik door al dat reizen en vliegen toch mijn steentje heb kunnen bijdragen aan de verspreiding van dit laatste stukje natuurlijke selectie kan ik daar niet echt rauwig om zijn. Al gaat dit massa-histerie-virus hem waarschijnlijk niet worden, een volgend echt killer-virus, zou zomaar de redding kunnen zijn voor het deel waarvoor het niet het einde betekent.

Voor wie verder echt heeft opgelet of om een of andere reden mijn vluchten in zijn agenda had staan -weet ik veel wat jullie in jullie vrije tijd doen- die merkte wellicht op dat ik eigenlijk plande begin september pas terug te vliegen. Ik heb echter iets eerder besloten dat het mooi was geweest. Ik heb 9 maanden lang precies gedaan waar ik zin in had en nu had ik (gelukkig) zin om naar huis te gaan dus ook dat doe ik nu met plezier. Neemt niet weg dat het wel even wennen wordt, ik heb mezelf nu natuurlijk het recht verworven geheel verbaasd te reageren op deze mij ooit bekende cultuur en dingen uit te kramen als 'Kan ik gewoon het water uit de kraan drinken?' 'Jezus wat is het bier hier duur!' 'Waarom kun je niet afdingen bij het boodschappen doen?' 'Studeren, was da?' 'Het is toch gek dat ze hier met z'n allen iedere morgen weer zo lang in de file gaan staan, niet? Nee sorry even een paar regels zinloze paginavulling, ben voor mijn gevoel echt niet zo veranderd, heb bijna zin om weer te studeren, weer iets constructiefs te doen en vooral echte vrienden om me heen. Ook een reden dat ik iets eerder terug moest - over niet te lang vlieg ik al weer naar Hongarije met een paar mannen om maar te bewijzen dat er niet zoiets bestaat als te veel vakantie :). Wil wel even bij voorbaat excuses aanbieden als ik de komende paar weken het merendeel van mijn verhalen nog begin met kreten als 'toen ik daar en daar was...' of 'ja ik ken ook iemand in dit en dit land die...' maar ik zal het binnen beperken proberen te houden.

Dan nog een vraag waar ik voor mezelf en jullie eigenlijk nog een soort van antwoord op wilde vinden; wat was nou het hoogtepunt?
• Wel, het hoogste punt was in ieder geval in Bolivia zo'n 4800 meter boven zeeniveau, meteen het laagste punt erbij, 27 meter onder zeeniveau, tijdens duik in Maleisië
• Meest indrukwekkende 'excursie': Inca-trail naar Machu Picchu, Peru en fietsen in woestijn van San Pedro de Atacama.
• Mooiste uitzicht/landschap: Zuid-oost Bolivia en de vallei rond Queenstown, Nieuw-Zeeland
• Meest relaxe plek: Mana Lagoon, Fiji en Punta del Diablo, Uruguay
• Beste uitgaansleven: Buenos Aires, Argentina
• Leukste bezigheid: snowboarden, Coronet Peak, Nieuw-Zeeland of duiken Pulau Perhentian, Maleisië.
• Meest leefbare stad: Sydney
• Maar wat het toch eigenlijk echt wel maakt (of breekt) doorgaans zijn al die mensen die je leert kennen, in mijn geval over de tijd echt veel, waarvan ik helaas het grootste deel weer uit het oog zal verliezen, zo gaan die dingen nu eenmaal. Daarentegen een paar echt nog wel lang zal herinneren en nog eens hoop te zien.
Dan wat ik echt ga missen of ik al een tijdje mis:
• Aziatisch straateten
• Het super sociale hostelsfeertje
• Starbucks
• Maté (wanneer zien we elkaar Marit?)
• Goedkope cocktails, bier, eten, kleren, openbaar vervoer
• Spaanse en Engelse taal
• Al die vreemde mensen die je normaal nooit spreekt
• In sarong over het strand slenteren
• Zoveel vrijheid om altijd ergens anders heen te kunnen of iets anders te doen als dat je beter uitkomt
Maar waar kijken we nu naar uit?
• Idefix en andere goede vrienden.
• Familie
• Oude markt, Leuven
• Witbier
• Alles -kaas; gewone kaas, geitenkaas, pindakaas, smeerkaas, parmezaanse kaas, franse kaas en Mozzarella
• Andijviestamp
• Lekker Nederlands kletsen en grappen maken
• Studiefinanciering

Goed ik ga nu aan het verzamelen van de vakantiekiekjes om van die 3000 of zo foto's eens een toonbare selectie te maken en op de iets langere termijn weer aan de studie. Ik zeg jullie allen gedag en hoop iedereen binnenkort weer te zien. Heb er zin an en ik sluit af met het advies dat als wie dan ook tijdens het lezen dacht dat het hem ook wel erg leuk zou lijken er eens tussenuit te gaan: ga ervoor! Na het besluit om het gewoon te doen is het echt allemaal verbazingwekkend simpel.

Bram