Het Begin

Hola, vrienden, familie, kennissen, bekenden en andere geïnteresseerden,

Zittend op mijn kleine kamertje dat ik binnenkort ga inruilen voor de vrijheid van de grote wereld zonder vaste woon- en verblijfplaats, dacht ik eens een berichtje te schrijven over wat nu binnenkort komen gaat. Voornamelijk naar aanleiding van de vele vragen over komend jaar, waardoor ik mijzelf steeds hetzelfde verhaal hoorde vertellen, zet ik bij dezen het een en ander maar eens op internet. Na veler verzoek heb ook ik een site-je aangemaakt zodat eenieder thuis kan meegenieten van wat ik af en toe te moeite acht neer te schrijven. Zoals een groot deel van jullie van mij gewend is, laat de schrijfkunst hier en daar wel eens wat te wensen over. Dus ik kan de oefening wel gebruiken, hopelijk vergeven jullie mij mijn spelfouten –ik geef het toetsenbord, mijn zelfgediagnosticeerde dyslexie en vooral mijn lerares en nachtmerrie, mevr. Roeffen de schuld– maar ik ga mijn best doen.

Goed, het plan of wat ik er van weet.
Vrijdag 14 november, het begin. Ik vlieg rond 15.00 in de middag van Brussel naar London, waar mijn reis en ticket echt begint. Een uur of negen die avond vertrekt namelijk een vliegtuigje met mijn naam erop naar Buenos Aires. Moederziel alleen ga ik daar de rest van het weekend bijkomen van de schrik. Zodat ik vanaf maandag al mijn energie 4 weken lang op de Spaanse taal kan storten. Het idee is overdag naar school en ’s avonds ben ik te gast bij een Buenos Airiaans gastgezin, gezellig! De volgende 9 maanden zijn echter wat minder duidelijk gepland.
Maart en april ga ik vrijwilligerswerk doen in de buurt van Cusco, Peru. Mijn enige doelstelling in die tijd daarvoor is dus daar veilig aan te komen, maar ik gok dat ik tussendoor wel wat tijd vind om even rond te kijken.
Maandag 18 mei moet ik inmiddels mijzelf en mijn rugzak naar Santiago hebben gesleept want dan vlieg ik van Chili naar Christchurch. Aangezien ik tegen de datumgrens invlieg kom ik 20 mei pas aan op het zuidereiland van Nieuw-Zeeland, wat betekent dat ik pap volgend jaar pas weer hoef te feliciteren. Ik heb dan 6 weken om op het noordereiland te raken, want…
29 juni vlieg ik naar Fiji voor 2 weken goed leven, polynesian-style.
12 juli tot 17 juli wordt even rond kijken in Sydney. Als je er dan toch bent, nietwaar?
En dan na nog een vluchtje zal ik 17 juli naar Singapore vliegen. Ik heb dan nog 9 weken om op mijn gemak van daar naar Bangkok te reizen en ondertussen te genieten van een mooi deel Zuidoost-Azië
10 september vlieg ik terug naar huis om mijn studieboeken af te stoffen en eind september maar weer eens een schoon Belgisch kot op te zoeken.

Ík vind het allemaal prachtig, maar toch leek lang niet iedereen me te begrijpen of was men toch benieuwd naar hoezo en waarom. Hier, voor hen, een korte uiteenzetting van mijn motieven.
- 3 jaar onderweg in mijn geneeskunde studie ben ik sinds het zandkastelen bouwen nog nooit een jaar verloren, dus mocht het wel een keer.
- Nu ik er toch eindelijk zeker van ben arts te willen worden, heb ik er wel vertrouwen in mijn studie volgend jaar gewoon weer op te pikken.
- Hoewel ik al 3 jaar bezig ben en er nog 4 moet, mag ik er daarvan nog maar 2 jaar in Leuven zitten en zo leek het toch allemaal wel snel te gaan. Werken kan altijd nog…
- Het beste moment om dit te doen tijdens mijn studie is nu. Ik heb mijn bachelor gehaald en echt iets leren komt de volgende jaren pas, terwijl een jaartje uitwaaien na mijn studie me carrièretechnisch minder verstandig leek.
- Maar het belangrijkste, ik heb er zin in want ik wilde dit echt graag doen of in de woorden van Mark Twain: “20 years from now, you will be more disappointed by the things you didn't do than the ones you did.”
Kortom ik ben er over 2 weken gewoon vandoor en jullie kunnen hier lezen hoe dat vergaat.

Adios lieve kijkbuiskinderen, ik zal jullie missen, Bram