Mis Primeros Dias

Buenos dias,

Goed, een eerste berichtje voor iedereen die zich zo lekker ongerust maakt. Ik ben nog niet bestolen, gekidnaped, of verkracht en ik heb het nog naar mijn zin ook, gek he? Ik zit nu op mijn spaanse school in Buenos Aires en heb wat tijd te doden, mijn ingangsexamen was om 8u vanochtend maar mijn eerste les begint pas om 14u.

Zoals gezegd gaat alles fantastisch tot nu toe. Door Guus, Huib, Roeland, Renée, Pap en Mam afgezet op Zaventem afgelopen vrijdag, nam ik zonder problemen mijn eerste vlucht naar London. Daar aangekomen meteen naar Terminal 5, was ik ook binnen het kwartier ipv het door mama-stewardes voorspelde dikke uur en dus begon het wachten aangezien ik mijn tas pas 3 uur vantevoren op de lopende band kon zetten. Eenmaal bezig werd mij verteld dat de vlucht overboekt was en of ik een vlucht later wilde nemen. Aarzelend vroeg ik mij af wat voor soort Chinese vrijwilliger ze van mij wilde maken en werd doorverwezen naar een andere balie. Daar bleek ik echter 470 pond te krijgen als ik verder zonder kosten te maken voor een nachtje in een van hun hotels gestopt wilde worden. Lichtelijk overdonderd en op zoek naar het spreekwoordelijke addertje drong tot mij door dat dit toch wel een prima actie was. Na accepatie van hun voorwaarden kreeg ik wat geld voor eten en mocht wederom gaan wachten aangezien ze pas 1 uur voor vertrek weten hoeveel er daadwerkelijk hebben ingecheckt.

2 uur later bleek ik niet de enige gewillige backpacker te zijn, maar wel een van de weinige die ze nodig hadden. Dus stond ik opeens een paar minuten later met een voucher, 2 bustickets en een nieuwe creditcard (600 euro dus) op de hotel-vliegveld-service te wachten. Daar kreeg ik een flinke kamer en wat waarde bonnen voor 3 maaltijden. Dus zo vond ik mijzelf die avond in een heerlijk bed - na een gezellige maaltijd met een braziliaanse schone die dit al voor de 2e nacht deed - en bedacht toen ik naar mijn veel te grote flatscreen keek dat ik vast een gezegende reis tegemoet ging.

Helaas paste de volgende dag wel iedereen op het vliegtuig, maar aangezien ik mij zondag zou melden bij mijn gastgezin was dat ook wel prima eigenlijk. Na ongeveer 13 uur met weinig slaap en veel films landden we op Sao Paulo. Zag er prima uit maar we mochten het vliegtuig niet af want niet veel later vlogen we al door naar Buenos Aires. Mijn eerste stempeltje in mijn paspoort, niet eens mijn tas door de douane en ik was er. Eerst maar eens geld halen en dan een taxi, als je in het vliegtuig de stad ziet liggen maar het dan nog 10 minuten duurt voor je landt weet je dat het niet op loopafstand is. Ik heb een taxi gedeeld met een Brits meisje die ook naar het centrum moest dus dat scheelde weer. Bij haar hostal deed de taxichauffeur nog een leuk trucje met ons geld maar ik had hem door dus betaalde het afgesproken bedrag en stuurde hem vriendelijk lachend weer zijn taxi in. Voor mij was het nog veel te vroeg om me te melden dus zijn we met z´n tweeën even wat rond gaan lopen. Onze kaart of ons hoofd hadden we echter nog onderste boven want na een uurtje wandelen, uiteraard meer kletsend dan oplettend, stonden we totaal aan de verkeerde kant van de stad en buiten bereik van mijn plattegrondje toen we ons eindelijk afvroegen waarom we eigenlijk geen mooiere gebouwen tegenkwamen. Gelukkig bevonden we ons wel recht boven de metro dus waren we zo weer terug. Het was inmiddels laat genoeg voor mij dus ik ging meteen verder met de metro.

Na 3 meer en minder pitoresque treintjes en goed wat zoeken, wandelen, terug sjokken en nog eens lopen - ook dit adres stond niet op mijn wat beperkte kaartje van down-town-BsAs dat ik ergens had opgepikt - heb ik mijn gastvrouw, Julia, gevonden. Ze is een erg aardige vrouw die vooralsnog iets beter engels spreekt dan ik spaans, zodat we samen overal net uitkomen. Ze heeft een zoontje van 11, een aardig kereltje die al zijn kennis van het buitenland direct heeft gekoppeld dan de respectievelijke voetbalcompetitie. Er wonen nog 2 andere studenten, een duitse Wolfgang, 19, uit München, had dezelfde vlucht als ik en Andrea, Zwitserse, 25, al 2 weken hier en heeft dus al wat kennis van stad, land en taal. Dan is er nog een hond, volgens Julia een erg enthousiast en speels beest, maar volgens mij gewoon een die vindt dat mijn neus beter zou zijn met een goeie hap eruit, ach wie weet. Mijn slaapkamertje is prima en ik heb zelfs een eigen stukje terras lekker, in de zon, op 7 hoog, boven een redelijk rustige straat.

Kortom ik maak het goed. Ga nu op het dakterras van de school nog even wachten tot de welkomstlunch en doe jullie nu de zonnige groetjes uit deze prachtige stad.

Saludos y abrazos,

Bram